Eindelijk weer eens een wedstrijd die gewoon doorgaat op de zaterdag en nog lekker thuis ook op het Jan Schrama complex.
Deze keer kregen de meiden Roda ’23 op bezoek. Kijken of dit wel een uitdaging ging worden. Een uitdaging dat werd het zeker maar dat lag niet aan de tegen stander dit keer. De meiden trapte af onder het genot van een mooi maar fris zonnetje. Dios begonnen prima aan de wedstrijd en voetbalde voornamelijk op de helft van Roda’23. De kansen volgde snel, maar de bal wilde er maar niet in. Ook deze wedstrijd was Dios de bovenliggende partij, maar liep het scoren niet zoals het eigenlijk moest. Met een teleurstellende 0-0 gingen de meiden de rust in. Het enige wat er ontbrak waren doelpunten, voetballend was het prima. Dus scherper voor het doel zijn en geduld bewaren. De tweede helft begon heel goed, tempo lag hoog en er kwam meer ruimte. Eindelijk was daar de 1-0 na een goede aanval. Nu proberen door te drukken en de scoren te laten oplopen. Maar hoe dichter de wedstrijd naar het eind toe kroop, hoe rommeliger het spel werd. De frustratie van het uitblijven van doelpunten begon tegen de meiden te werken. Eigenlijk ga je gewoon tegen jezelf staan voetballen op dit soort momenten en moet je nog gaan oppassen dat je geen tegendoelpunt gaat krijgen. Dit is precies wat er bijna gebeurd in de laatste secondes van de wedstrijd. Roda’23 rommelt de bal langs de keeper van Dios en de bal gaat via de paal achter. Meteen het fluitsignaal, einde wedstrijd. Zo zie je maar de wedstijd is niet gespeeld tot het laatste fluitsignaal heeft geklonken. Waar je eigenlijk gewoon 6 of 7-0 had moeten winnen, maak je het jezelf nog onnodig lastig. Gelukkig 3 punten en de meiden zijn nog steeds in de race voor het kampioenschap. Zaterdag staat de lastige uitwedstrijd tegen Victoria op het programma, kijken of het vizier nu wel scherp staat.
