Het laatste fluitsignaal heeft geklonken,
de bal ligt stil ….. het spel is gespeeld.

Heel veel jaren geleden (ik weet niet hoeveel jaar geleden) kwam Jan van der Meulen vanuit Friesland naar Nieuw-Vennep. Hij had werk gevonden bij Fokker Aircraft, de vliegtuigfabriek op Schiphol Oost, die toen nog bestond, Jan kon een woning verkrijgen in Nieuw- Vennep in de toen nieuwbouwwijk Linquenda. Jan was in zijn vrije tijd scheidsrechter en om de liefhebberij te kunnen uitvoeren, kwam hij bij DIOS terecht.
Natuurlijk sloot hij zich als scheidsrechter aan bij de KNVB en floot heel wat wedstrijden buiten de velden van DIOS. Jarenlang kon hij naar die wedstrijden met z’n eigen auto, maar er kwam een tijd, dat Jan geen auto meer had en dan kwam hij met openbaar vervoer, overal waar hij moest zijn.

Hij was zeer plichtsgetrouw en verzaken deed hij vrijwel nooit. Maar ook bij DIOS was Jan jarenlang een veel gevraagde scheidsrechter. Op de vraag of hij kon fluiten, antwoordde hij bijna nooit met nee. Jan was klein van stuk, vandaar Jantje, maar stapte heel parmantig over het veld, liet zich door niets en niemand intimideren en was daardoor zowel bij jeugd, als bij de senioren een veel gevraagde arbiter bij thuiswedstrijden van DIOS teams. Daarnaast was Jan iemand, die heel veel aanwezig was op het DIOS complex en daardoor betrokken bij allerlei werkzaamheden.

In die tijd was Truus (Christiaanse) die de scepter zwaaide bij het reilen en zeilen in de kantine en als er plotseling ergens gebrek aan was, werd Jan door Truus dikwijls naar een winkel in het dorp gestuurd om daar de boodschap(pen) op te halen. Jan stond altijd voor Truus klaar.

Toen er nog gewoon gras op de velden was, moest je altijd voor het seizoen de lijnen opnieuw trekken. Dat hield in, dat je alles heel precies moest uitmeten. Zo herinner ik me nog, dat Jan daar ook bij aanwezig was en hem werd gevraagd het strafschopgebied op veld 1 nauwkeurig te meten. Op de hoekpunten werden dan precies op de goede afstand paaltjes in de grond geslagen en dan hoefde degene, die de lijnen trok, van paaltje naar paaltje te rijden, zo mogelijk zo recht mogelijk en de lijnen stonden er gelikt op. Toen we klaar dachten te zijn en alles nog eens rustig nakeken, constateerden we dat de lijn op veld 1 hartstikke scheef stond. Jan had de lijn aan de ene kant van het strafschopgebied 16,5 m. lang gemaakt en aan de andere kant 15,5 m. Maar ja, wie werkt maakt fouten en dat neemt niemand hem kwalijk, want hij was bij vele dingen binnen de vereniging heel nauw betrokken en daardoor een bekende persoonlijkheid binnen de club.

Helaas werd Jan ouder en dat had consequenties voor zijn functioneren. Jan kreeg geleidelijk meer lichamelijke problemen. Daardoor moest hij het zelfstandig kunnen wonen opgeven en verhuisde Jan naar het Zomerpark in Nieuw- Vennep. Ondanks de prima verzorging aldaar, ging het met de gezondheid van Jan niet goed. Met name zijn nieren gingen steeds slechter functioneren, wat uiteindelijk leidde tot 3 keer in de week dialyseren. Die halve dagen in het ziekenhuis, iedere maandag, woensdag en vrijdag vond Jan vervelend en dan was hij voor de verpleegsters dikwijls niet erg gezellig. Daarnaast ging het lopen steeds minder goed, waardoor hij wel eens viel met op sommige plekken behoorlijk wat pijn als resultaat. Het leven werd er langzamerhand niet leuker op en dat heeft er toe geleid, dat Jan in de nacht van 17 januari j.l. in z’n slaap is overleden.
Jan hopelijk is er in de hemel ook een voetbal competitie dan hebben ze er nu zeker een goede scheidsrechter bij.

Rust Zacht